Koolstofafvanginstallatie blijkt fiasco

Waar Nederlands beleid nu volop wil inzetten, blijkt in Canada een gigantische flop.

De luchtvaartindustrie, gesteund door bedrijven als de Shell, willen in essentie niets doen aan werkelijke terugdringing van hun CO2 uitstoot. Alle maatregelen tot dusver zijn kleine kostmetische aanpassingen rond de gebouwen en installaties op de luchthaven waarbij met bazuingeschal de marginale resultaten worden gepromoot.

Kabinet Rutte IV wil volop inzetten in het behalen van de klimaatdoelen door ondermeer zeer veel geld beschikbaar te stellen voor ontwikkeling van koolstof afvang (CO2) bij vervuilende installaties die vrijwel allen op fossiele brandstof werken.

Hieronder een artikel waaruit blijkt dat dit een extreem dure ‘hobby’ is, waarbij bijzonder goede resultaten worden beloofd, maar steeds leiden tot teleurstellingen. Na de teleurstelling komt de realiteit dat de doelstellingen niet zijn gehaald, er miljarden aan overheidsgeld is weggegooid en dat de industrie niet schoner is.

Voor wat betreft de luchtvaart is duidelijk dat ook deze technologische oplossing een sprookje blijkt. Luchtvaart wordt alleen minder vervuilend als er minder wordt gevlogen.

Lees hier het artikel:

‘s Werelds enige installatie voor de afvang van koolstof staat vaak stil.

Een Canadese installatie vangt ruwweg 44 procent van haar emissies op nadat ze een deel van juni en juli en heel augustus en september was stilgelegd.

De langstlopende en 's werelds enige aan een kolencentrale gekoppelde koolstofafvanginstallatie rapporteerde tegen de tweede helft van 2021 verontrustend lage emissiereductiecijfers, wat bij deskundigen de alarmbel deed rinkelen over de levensvatbaarheid van de technologie en de overheids investeringen.

Daling van afgevangen emissies

De CCS-faciliteit (Carbon Capture and Storage) van de Boundary Dam Power Station, nabij Estevan, Saskatchewan, ten zuidoosten van de hoofdstad Regina, meldde eind vorig jaar een scherpe daling van de afgevangen emissies nadat problemen met een van de compressormotoren de faciliteit gedurende meerdere maanden tot stilstand hadden gedwongen.

Doel nooit bereikt

De installatie is gebouwd met de belofte om 90 procent van de emissies van een deel van de Boundary Dam kolencentrale af te vangen, maar heeft wisselende resultaten geboekt. Hoewel de installatie theoretisch in staat is om jaarlijks 1 miljoen ton CO2 af te vangen, is dit doel nooit bereikt. Eind 2021 had de installatie ongeveer 44 procent van de emissies van de kolencentrale afgevangen, nadat deze een deel van juni en juli en heel augustus en september had stilgelegd, meldde E&E News. Dit was het laagste afvangpercentage dat de installatie sinds 2015 heeft gezien.

Het geringe succes van de installatie moet dienen als een waarschuwing voor overheids beleidsmakers die CCS-technologie ondersteunen, zegt Mitch Jones, senior beleidsmedewerker bij de milieuwaakhond Food and Water Watch.

"Koolstofafvang is te duur, en het werkt niet," vertelde Jones aan Motherboard.

De kolencentrale Boundary Dam, eigendom van het Saskatchewanse nutsbedrijf SaskPower, werd gebouwd in 1959 en is de grootste kolengestookte centrale van het bedrijf. In 2014 installeerde het bedrijf een CCS-opzetstuk op een van de zes eenheden van de centrale, ontworpen om kooldioxide-emissies direct bij de bron op te vangen en zo te voorkomen dat ze in de atmosfeer terechtkomen. De CCS-faciliteit kan tot 90 procent van de uitstoot van de eenheid terugdringen, zo beweert de website van SaskPower. De installatie heeft in totaal CAD 1,5 miljard gekost, inclusief 240 miljoen dollar van de Canadese regering en financiering door de provinciale overheid. Het werd destijds gezien als een politieke gok vanwege de onbekende plaats die het innam in een reeks klimaatoplossingen en het werd door critici beschouwd als een regelrecht 'koolstofdioxide-schuilplaatsspel'.

In hetzelfde jaar dat het van start ging, kreeg het nutsbedrijf een boete van 12 miljoen CAD opgelegd, omdat het zijn beloften over het afvangen en de verkoop van CO2 niet was nagekomen. (Miljoenen dollars van de kooldioxide die de Boundary Dam vastlegt, is geraffineerd en verkocht aan andere fossiele-brandstofbedrijven voor een proces dat Enhanced Oil Recovery wordt genoemd, waarbij het diep in lege oliebronnen wordt geschoten als boorvloeistof om de tanende productiviteit te helpen opkrikken).

SaskPower vertelde E&E News dat de problemen met de compressor - een apparaat dat de druk binnen de installatie verhoogt - "uitzonderlijke gebeurtenissen" waren.

"SaskPower voert diepgaande analyses uit om de hoofdoorzaak van deze nieuwe apparatuurproblemen te begrijpen, en zet plannen en strategieën op om deze risico's in de toekomst te beheren," vertelde een woordvoerder van het nutsbedrijf aan de draad. SaskPower heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar van Motherboard.

Maar voor critici als Jones zijn de ondermaatse prestaties van de Boundary Dam een voorbode van bredere problemen met CCS-technologie in het algemeen. In mei 2021 bestudeerde een team van onderzoekers 263 verschillende CCS-projecten die tussen 1995 en 2018 werden ondernomen en ontdekte dat de meerderheid mislukte, terwijl 78 procent van de grootste projecten werd geannuleerd of in de wacht werd gezet. Een paar maanden later sloot de enige andere kolencentrale ter wereld met een CCS-aanbouwdeel, Petra Nova, haar deuren nadat ze in de drie jaar dat ze in bedrijf was 367 keer was uitgevallen en haar emissiereductiedoelstellingen met 17 procent niet had gehaald.

Twijfelachtige doeltreffendheid

Ondanks de twijfelachtige doeltreffendheid ervan scharen politieke leiders wereldwijd hun gewicht achter CCS als potentiële redder van het klimaat.

De Build Back Better Bill het zogenaamde Build Back Better-investeringsplan ter waarde van bijna 1800 miljard dollar (ongeveer 1.540 miljard euro) - de klimaat- en sociaal-politieke wetgeving van president Joe Biden die momenteel in een hachelijke toestand verkeert door het verzet van senator Joe Manchin van West Virginia - omvatte meer dan $ 12 miljard aan financiering voor koolstofafvang en uitbreiding van een belastingkrediet voor deze projecten, 45Q genaamd.

Fossiele-brandstoflobby

45Q is een krediet dat van oudsher het voorwerp is van fervente lobby door industriegroepen die fossiele-brandstofbedrijven vertegenwoordigen - uit een onderzoek in 2020 bleek dat het miljoenen aan kredieten had toegekend aan bedrijven die niet voldeden aan de richtlijnen van het Environmental Protection Agency (EPA).

Intussen heeft het Amerikaanse ministerie van Energie in 2021 op verschillende tijdstippen miljoenen dollars voor onderzoek en ontwikkeling vastgelegd voor een reeks koolstofafvangprojecten: 45 miljoen dollar in oktober, 12 miljoen dollar in juni en 24 miljoen dollar in augustus. (De meeste van deze dollars gingen naar projecten die geen verband houden met kolen, zoals aardgasinstallaties - de technologie voor koolstofafvang kan worden toegepast op een reeks industriële installaties).

Voor Jones zijn deze subsidies weinig meer dan verspilde tijd en investeringen

Bron: website “Motherbord”, 11 januari 2022.